17. Door de ogen van Anke

Zo’n vijf jaar geleden, op een warme zomerdag, komt ze wat onzeker bij ons achterom. Ik zit

buiten aan de tuintafel en zie in haar ogen dat het haar moeite kost om deze stap te zetten.

Ik volg op dat moment een nieuwe cursus om mijn skills als coach te verbeteren en zij heeft

op aandringen van haar man zich aangeboden om een van mijn casussen te zijn.

Ze gaat zitten, ik schenk koffie in en vraag haar naar haar verhaal. Ze heeft MS en kan het

moeilijk een plekje geven. Het raakt me hoe diep haar angst zit om haar gezin en de mensen

om haar heen tekort te doen. Ze houdt zich groot, haar lichaamstaal laat iets anders zien. Ze

wil niet veranderen, ze wil niet anders zijn en bovenal wil ze voor haar gezin en anderen er

kunnen zijn. Nu, maar ook in de toekomst.

Er is een ontkenning die ik zo ontzettend begrijp. Een prachtige jonge vrouw van drie kleine

kinderen die vooral “normaal” wil zijn. We praten verder, ik leg haar uit wat het plan van aanpak is.

We beginnen met een doel te stellen. Marieke geeft aan dat ze het moeilijk vindt om aan anderen

te “moeten” vertellen dat ze MS heeft. Er zijn zelfs mensen die ze goed kent die het niet weten. Het lijkt alsof het niet benoemen van de MS controle geeft over iets waar ze de controle over heeft verloren.

Als ze het wel bespreekbaar maakt nemen de emoties het over en ook al weet ze mentaal

dat dit niemand haar kwalijk neemt, gevoelsmatig voelt het voor haar als falen. Ze wil geen

slachtoffer zijn. Hier wil ze verandering in brengen. Ze wil geen masker meer dragen, maar

open zijn over wat er in haar speelt. Met dit doel gaan we dan ook aan de slag; kwetsbaarder

durven zijn. Dat helpt haar niet alleen bij dingen loslaten, maar ook om hulp te vragen,

authentiek te zijn en grenzen te bewaken.

Waar 100% ergens voor gaan haar valkuil kan zijn, is dit vanaf het moment dat ze ervoor kiest

om dingen te gaan veranderen absoluut ook haar kracht. Met haar inzet behaal ik dik en

dubbel mij opleiding en zij zet steeds meer stappen in het herinrichten van haar leven.

We zien elkaar nog vele sessies. Ze stopt met haar werk, werkt aan haar mindset, stelt steeds

beter grenzen en kiest ervoor om een leven te ontwerpen zoals het bij haar en haar gezin

past. Ze volgt uiteindelijk zelfs nog een persoonlijk leiderschap programma bij mij met vijf

andere vrouwen waarin ze niet alleen aan zichzelf werkt maar ook een inspiratie is voor de

groep. Zij laat aan de anderen zien dat controle een fabeltje is, maar dat je ook zonder

“volledige” controle je eigen richting kunt kiezen en dromen kunt volgen. Haar blog is daar

een resultaat van.

Ik ben dan ook ongelofelijk trots op haar! Ik ben dankbaar dat ik op momenten dat ze me

nodig had haar gids mocht zijn. Licht schijnend op de wegen die ze kon volgen die ze

uiteindelijk op EIGEN KRACHT bewandelde. Marieke zegt wel eens; ‘iedereen zou een eigen

“Anke” moeten hebben. Ik denk dat dit ook zo is. Je hoeft het niet alleen te doen. Vind jouw

“Anke”, “Yasmin”, “Bart” of “Toos” om mee te sparren. Geen ja-knikker of iemand die jou

zielig vindt, maar iemand die jou wil helpen het beste uit je leven te halen. Het leven is te

waardevol, met of zonder MS om alleen geleefd te worden.

Inmiddels heb ik een “Marieke” die me inspireert om te genieten van de kleine dingen, om

met te laten zien dat werk je waarde niet bepaald en dat focus en kleine stappen je

ontzettend ver kunnen brengen. Dat voeding en beweging meer impact op je heeft dan ik

ooit zou denken en dat vallen en opstaan (letterlijk en figuurlijk) geen reden is om de hoop

op te geven.

Als ik nu terugdenk aan die eerste keer in 2019 dat we elkaar spraken en besloten het

avontuur aan te gaan en dit vergelijk met nu kan ik me haast niet meer voorstellen dat het

dezelfde persoon is. Wie had dat toen gedacht. Ik weet zeker als ik toen gezegd had; ‘Nu durf

je het vaak nog niet te delen, maar ooit ga je er een blog over schrijven’ had ze me voor gek

verklaard!

Lieve Marieke, wat ben ik trots op jou. Op je lef om voor jezelf te kiezen. Je liefde voor je

gezin, maar ook jezelf. Je doorzettingsvermogen en positieve instelling, zelfs als het tegenzit.

In mijn ogen ben je een inspirator, een impactmaker. Ik kan niet wachten om te zien waar jij

over vijf jaar mee bezig bent. Het zal in ieder geval iets moois zijn, net als jou als mens.

Liefs Anke

Https://www.blikopverbinding.nl