top of page
Zoeken

18. Frustratie

  • mieppy
  • 28 aug 2024
  • 5 minuten om te lezen

Ik zie mezelf als een positief ingesteld persoon, echter heb ik ook vaak te maken met de frustratie die

je als chronisch zieke ervaart. Geloof me ik ben al aardig vaak gefrustreerd geweest. Niet alleen over

het onbegrip van anderen maar ook over mijn eigen lijf. Heel vaak heb ik het idee dat mijn lijf me in

de steek laat. Het feit dat ik een ziekte heb die mij fysiek in de weg zit is alleen al zenuwslopend. Daar

heb ik menig huilbui over gehad. Omgaan met dit gevoel is echt niet altijd makkelijk. Ook ik heb mijn

periodes dat het voor mijn gevoel niet meezit.


Op dit moment zit het me fysiek niet mee. Ik heb hier een paar weken geleden een blog over

geschreven genaamd ā€œdaag Belgische Ardennen ā€œhet gevolg is dat ik sinds die val weer op de bank

moet zitten met mijn been omhoog zodat het kan genezen. Over een paar weken mag ik weer terug

naar de Orthopeed om te kijken hoe nu verder. Dit geeft bij mij toch echt wel een rot gevoel en de

nodige frustratie omdat ik niet ā€œziekā€ ben, maar fysiek kan ik bijna niks. Veel leuke dingen gaan aan

me voorbij op dit moment. En ook al weet ik in mijn hoofd wel dat het verstandig is om het dringende

advies van de orthopeed op te volgen om het heel rustig aan te doen en een brace te dragen, toch is

het echt wel klote. Dit heeft niks met MS te maken, maar heeft hier wel invloed op. Doordat ik

minder kan bewegen merk ik op alle fronten dat ik vastloop. Ik kan m’n ei niet kwijt. Mis de heerlijke

ochtendwandelingen en mijn lijf voelt niet goed door het vele stilzitten. Ik merk op dat mijn

stemming niet al te best is.


Het feit dat ik het in mijn hoofd echt wel weet dat er niks aan te doen is en dat het echt ff moet, toch

maakt het er niet makkelijker op. Ik heb dan ook al meerdere keren een traantje om gelaten. In het

verleden heb ik dit ook al regelmatig gehad. En ik denk dat iedereen dit wel eens ervaren heeft.

Vaker heb ik moeite met het feit dat ik in mijn hoofd nog zo veel wil en je lijf niet meedoet. En dan

heb ik het niet alleen over de kleine dingen zoals naar een feestje gaan of zoiets. Ik heb ook heel lang

het gevoel gehad dat ik kansen heb gemist door mijn ziekte. Ik weet nog dat ik 100% ben afgekeurd

en dat er ongeveer 3 maanden daarna via mijn lieftallige oud-collega (waar ik nu overigens nog steeds

contact mee heb) te horen kreeg dat er op de afdeling waar ik werkte allemaal nieuwe vacatures

gekomen waren. Dit waren als ik niet was afgekeurd echt functies geweest waar ik in geĆÆnteresseerd

zou zijn. Dat was voor mij echt wel ff slikken. Want wat als ik deze stomme ziekte niet gehad had. Dan

had alles er misschien heel anders uitgezien! Ik moet toegeven dat ik het soms echt wel moeilijk

vond/ vindt. Ondanks dat ik tegenwoordig wel goed kan relativeren en nuchter kan denken blijft het

soms toch naar boven komen. Vooral als ik even niet lekker in mijn vel zit.

Soms blijft het wel even in mijn hoofd hangen. Wat als??

Ik vind heel veel dingen leuk en kan dan ook echt heel enthousiast worden van dingen. En heel soms

breng ik me dan in de situatie dat ik de realiteit een beetje verlies. Zo heb ik ook een hele tijd

nagedacht over bijvoorbeeld vrijwilligers werk, het lijkt me namelijk echt een heel voldaan gevoel

geven om anderen te helpen. En ik weet ook zeker dat het dat zou doen. Maar heel realistisch is dat

natuurlijk niet. Gelukkig heb ik deze voldoening wel gevonden in het schrijven van de blogs. Het gaat

nu goed met me en daar heb ik hard voor gewerkt, maar als ik vrijwilligers werk zou gaan doen brengt

dit natuurlijk weer een bepaalde druk en verantwoordelijkheid met zich mee die daar dan ineens

weer verandering in brengt. Als ik dit wel zou kunnen betekent dit dat ik eigenlijk ook gewoon kan

gaan werken en dat is aangetoond dat dit niet meer gaat.

​

Ik heb namelijk van 2007 tot 2019 2 x 4 uur per week gewerkt. Dit deed ik overigens met plezier. Na

mijn keuring bij het UWV in 2007 ben ik op eigen verzoek 79,9 % afgekeurd zodat ik de mogelijkheid

had om toch te blijven werken voor zover mogelijk. 2 x 4 uur per week bleek na meerdere pogingen

dit uit te breiden echt het maximale. Dit is in mijn ogen goed gegaan tot de schub in 2019. Toen kreeg

ik namelijk een herkeuring bij het UWV. Bij die keuring werd ik toch echt 100% afgekeurd. En ondanks

dat ik wist dat dit er waarschijnlijk uit zou komen, vond ik dit echt heel moeilijk. Het kwam erg hard

aan en de frustratie dat ik iets niet meer kon was dan ook echt heel groot. Wat nu? En wat moet ik

dan doen? Het feit dat ik een gezin draaiende hield met drie kinderen zag ik niet.

Achteraf ben ik wel blij dat de keuze om niet meer te werken voor me is gemaakt door het UWV. Als

ik terugkijk op deze periode zie ik dat alles om het werk draaide. Ik ging op maandagochtend werken.

Hier moest ik tot woensdag van bijkomen om vervolgens op donderdagochtend weer te gaan werken

en dan tot zondag weer bijkomen. En dat elke week. Alles daaromheen was natuurlijk te veel. Het

was een cirkel waar ik inzat. Het was dan ook onmogelijk voor mij om een balans te vinden. Jaren heb

ik dit niet ingezien. Ik was jong en wilde vooral ā€œgewoonā€ zijn. De situatie die ik zelf gecreĆ«erd had

zorgde ervoor dat al mijn energie al op ging aan mijn werk waardoor ik constant aan het vechten was

met mezelf omdat al het andere eigenlijk niet meer ging. Maar dat is achteraf natuurlijk makkelijk

praten. Nu weet ik dat. Ik had me heel wat frustratie kunnen besparen.


Nu kun je het niet tegengaan dat je in situaties komt waardoor je het even niet zo rooskleurig inziet.

Ik heb regelmatig van die momenten waarop ik denk dat het even niet meezit. Het leven is nu

eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn. Het leven geef soms uitdagingen. Mij helpt het om het

van me af te schrijven. Zoek een manier die voor jou werkt. Je kan een stukje gaan wandelen, een

uurtje sporten, op de bank een leuk boek te lezen of lekker in een warm bad gaan zitten of ga bij een

vriendin op de koffie. Maak er ieder geval het beste van.


=xxx=

Marieke



Je kan me volgen via mijn website, Facebook en Instagram.







Ā 
Ā 
Ā 

Recente blogposts

Alles weergeven

Comentarios


"Leef je leven zo mooi als je kan!"

© 2035 by Turning Heads. Powered and secured by Wix

bottom of page