30. Ik ga op retreat en ik neem mee....

De blog van deze week schrijf ik in 2 gedeeltes. Vandaag is het woensdag 13 november en aanstaande

vrijdag ga ik voor het eerst op Retreat. De Retreat is op Terschelling. Ik ben al vaker met mijn gezin op

deze geweldige locatie geweest. Het is sowieso een aanrader om naar deze plek te gaan. Je vindt hier

rust maar er is ook voldoende te doen. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat worden.

De hele week betrap ik me erop dat ik me bedenk wat ik nu eigenlijk verwacht van deze retreat. Ik

ben in mijn hoofd eens even op een rijtje gaan zetten hoe ik me voel en wat ik nodig heb. Voor mijn

gevoel komt deze retreat echt op tijd. De laatste tijd voel ik me emotioneel en ik heb het gevoel dat

het leven me opslokt. Daarmee bedoel ik te zeggen dat er heel veel dingen zijn die “moeten” of zo

voelen. Waardoor ik de tijd niet kan vinden voor mezelf en deze tijd voor mezelf dan ook niet gun.

Het gevoel van een stuurloos schip. Ik weet waar ik naar toe moet, maar ik dwaal steeds af of zo. Ik

kan mijn innerlijke schakelaar niet vinden die ik af en toe kan omzetten. Dingen blijven door mijn

hoofd spoken en het afschaken lukt niet. Ik kan nu even niet vinden waarom ik me zo voel en wat ik

eraan moet doen. Vandaar dan ook dat de retreat precies op tijd komt voor mij.

De Retreat heeft als thema ‘Slow living’ (vertragen). We gaan onder andere mediteren, wandelen,

workshops; alles in het teken van bewust vertragen, rust en ruimte. Ik hoop dat dit mij weer ruimte

geeft om weer even helemaal tot mezelf te komen. Terug naar de basis en van daaruit kan ik hopelijk

weer verder. Ik verwacht dat ik dus maandag bij terugkomst weer wat handvaten heb waar ik weer op

verder kan bouwen. Er is ook een vrije middag ingepland. Hier heb ik al invulling aan gegeven. Ik ga

namelijk na lange tijd weer een paardrijden. Heerlijk op een paard over het strand. Samen met een

mede retreat ganger heb ik een 2 uur durende rit gereserveerd. Dit heb ik al eens eerder gedaan en

daar heb ik toen super van genoten. Ik kon deze mogelijkheid dus echt niet laten schieten. Ik heb me

voorgenomen om me helemaal onder te gaan dompelen en ga dan ook gelijk voor een digitale detox.

Ik zet dan ook vrijdag als ik de boot op ga mijn telefoon uit en deze gaat pas maandagmiddag op de

boot weer aan. Even geen schermen en dergelijke. Dit lijkt me best lastig maar wel heel fijn dus ik ga

ervoor.

Om mezelf toch een beetje rust te geven ben ik vandaag begonnen met het maken van een lijstje in

mijn telefoon met alles wat ik mee moet nemen vrijdag. Langzaamaan begin ik met de

voorbereidingen. Ik heb er echt ontzettend veel zin in. Vrijdag ochtend om 08.00 u word ik opgehaald

en dan begint het avontuur. Dit voor dusver. Ik ga dinsdag 19 november weer verder met het

schrijven van deze Blog.... See you!

Daar ben ik weer!! Terug van mijn retreat. En ik kan er weer tegenaan.

Vrijdagmorgen om 08.00 uur werd ik opgehaald door 3 mede retreat gangers. We gingen op weg

naar Harlingen waar we om 12.30 op de boot gingen naar Terschelling. Eenmaal aangekomen op het

eiland gingen we de bus in naar onze uiteindelijk plek ”Camping Duinkant” in Oosterend. Hier zaten

we in het leuke, gezellige vakantiehuisje. En er was 1 grote gezamenlijke ruimte waar alle activiteiten

waren. In fases kwam iedereen aan en om 18.00 uur zijn we gestart met gezamenlijk eten, daarna

was de kennismaking. Na een kort voorstelrondje was de aftrap een ‘Dark-sky’ meditatie in de duinen

en daarna in de gezamenlijke ruimte evaluatie. Het viel me op dat er gelijk een hele fijne sfeer hing.

Ondanks dat we heel verschillende doelen hadden toonde iedereen vanaf het begin veel begrip en

openheid. Naar mate het retreat vorderde ontstonden heel veel diepgaande gesprekken en het

gevoel van veiligheid, geborgenheid en openheid werd alleen maar meer. Ik had al heel snel het

gevoel dat ik weer tot mezelf kwam. De realisatie dat de drukte in mijn hoofd kwam van niet genoeg

naar mijn gevoel luisteren kwam dan ook snel. Ik heb de laatste tijd ook niet genoeg voor mezelf

gezorgd. Het mediteren was er weer bij ingeschoten en al mijn tijd ging weer naar andere dingen dan

​zelfzorg. Dit stond op het retreat op nummer 1 en dat was wel heel fijn. Door alle mooie gesprekken

ben ik geïnspireerd dit echt weer beter te gaan doen. Wat ik fijn vond en ook echt een bevestiging

voor mij was is dat ik anderen ook heel erg heb kunnen inspireren. Dit is iets waar ik nu heel veel mee

bezig ben en als je dit dan van je mede retreatgangers terugkrijgt is wel echt heel gaaf. Het geeft me

energie om dit nog meer te gaan doen

.

De 2e dag stond er een stilte wandeling op de planning. We werden met paard en wagen naar het

strand gebracht en daar kregen we de opdracht struinend een uitgezette route terug te wandelen. Ik

ben voordat ik de duinen in ben gelopen nog even naar de zee geweest. Daar heb ik heel hard

moeten huilen. Als eerst omdat ik aan mijn moeder moest denken want een aantal jaren geleden

hebben ook wat as van haar uitgestrooid aangezien mijn moeder echt een liefhebber van de zee was

en ten tweede omdat ik even ontzettende heimwee kreeg. Ik miste mijn gezin echt ontzettend. Ik ben

blij dat er op dat moment niemand achter me stond en zei “hier is je koffer, kom we gaan naar huis”

want dan was ik op dat moment naar huis gegaan. Maar al snel zakte het gevoel weer weg en ben ik

de duinen in gelopen. Bij terugkomst was de afspraak om de stilte vol te houden tot na het

avondeten. Het was 14.45 uur toen ik terugkwam. Eerst heb ik even mijn frustratie van me

afgeschreven omdat ik de verkeerde route had gelopen.

Toen ik me tijdens het wandelen realiseerde dat ik de verkeerde route had werd ik in eerste instantie

boos en gefrustreerd. Toen ik me dat later ben gaan analyseren besefte ik dat dit helemaal niet kwam

doordat ik de verkeerde route liep maar het feit dat ik mezelf weer eens wilde bewijzen dat ik toch

echt wel meer kan en vooral niet toegeven dat mijn lijf dit misschien niet kan. De laatste meters naar

de camping had ik echt wel veel pijn in mijn lijf en was ik blij dat ik de verkeerde route had gelopen,

maar dat toegeven blijft voor mij soms toch echt lastig.

De 3e dag was het vroeg opstaan om de ochtendroutine te doen en daarna ontbijt. Er stond een

workshop gepland die in het teken stond van doelen en de actie die we gaan ondernemen. Aangezien

we een vrije middag hadden heb ik samen met een mede retreatganger een 2 uur durende strandrit

te paard geboekt. De kans om dit voor de 2e keer te doen kon ik niet aan me voorbij laten gaan. Dit

was echt weer geweldig. Het was echt een cadeautje. Gelukkig ging dit goed met mijn knie. Toen we

vanuit het strand weer in het bos kwamen zagen we op een tak (redelijk dichtbij) een grote buizerd

zitten en die keek mij recht aan. Even voor diegene die dit niet weten maar IK BEN DOODSBANG

VOOR VOGELS. En al helemaal voor buizerds. Ondanks mijn angst heb ik hem eens goed bekeken en

eigenlijk zijn ze heel mooi. Maar ik vond het knap van mezelf dat ik zo rustig bleef.

De 4e dag zijn we om 12.30 uur de boot op gegaan naar het vasteland. Met een geweldige ervaring

rijker. Wat een geweldige groep vrouwen heb ik mogen leren kennen, heel veel diepgaande

gesprekken hebben we gevoerd. Het gevoel van verbinding was zó fijn. Ondanks de vele verschillen

hebben we ook heel veel gemeen met elkaar en hebben we elkaar kunnen inspireren, helpen en

compassie kunnen tonen. We hebben ontzettend gelachen en er zijn ook tranen gevloeid maar voor

mij was het zóo bijzonder! Ik ben weer terug bij mezelf, ik heb weer rust in mijn hoofd en veel

inspiratie om persoonlijke stappen te maken. Ik had het voor geen goud willen missen!

=xxx=

Marieke

Je kan me volgen via mijn website, Facebook en Instagram.

Website : www.mijn-stempel.com

Facebook:https://www.facebook.com/profile.php?id=61559843793827

Instagram: https://www.instagram.com/mijn_stempel/