63. En de cirkel is weer rond

Ik vind het soms maar moeilijk te bevatten. Hoe moeilijk ik het vind om toe

te geven dat het soms fysiek niet goed met me gaat. Ik bagatelliseer het

altijd maar of doe net of het me niet raakt. Dat kun je optimisme of

positiviteit noemen, maar het feit blijft dat ik maar weinig toegeef aan de

situatie. Dit schrijf ik terwijl ik met mijn been omhoog zit omdat mijn knie

weer ontzettend dik is. Aangezien we bijna op vakantie gaan naar een

bestemming waar we veel willen gaan wandelen en bezichtigen, is het wel

van belang dat ik er nu wat mee doe zodat ik dadelijk vooruit kan. Dus

vanaf vandaag ga ik er echt alles aan doen om mijn knie weer in orde te

krijgen en dat betekent vooral veel rust.

Het is voor mij wel interessant om erover na te denken waarom ik het

altijd zo bagatelliseer en eigenlijk pas, als ik van mijn lieve man of

vrienden spreekwoordelijk op m’n donder krijg, er vaak wat aan ga doen.

De opmerking van een vriend gisteren zette me wel even aan het denken.

Hij constateerde namelijk dat ik weer moeilijker liep en zei “wat heb je nu

weer gedaan?” Toen ik antwoordde dat ik eigenlijk niks geks had gedaan

zei hij “je zal wel weer veel te veel gedaan hebben zoals normaal”. En als

ik even eerlijk ben is dat ook zo. Ik weet echt wel dat het mijn eigen schuld

is hoor, want een gemiddeld aantal stappen van 14.000 per dag is ook

best veel. En dan zijn de andere trainingen nog niet eens meegeteld. Ik

ben actief maar zo voelt het helemaal niet.

Voor mijn gevoel doe ik helemaal niet zoveel en neem ik best veel rust op

een dag. Het is voor mij dan ook interessant om hier eens bij stil te staan.

Mijn grote drijfveer is toch wel zo gezond mogelijk leven en daar hoort

bewegen bij, maar is het dan overmatig wat ik doe aan beweging?? De

conclusie is dat het op sommige momenten voor mijn lijf in ieder geval te

veel is, anders reageert het niet zo toch?

Van de andere kant denk ik ook dat ik er niet gelijk te zwaar aan moet

tillen. Het is een hele tijd wel goed gegaan ondanks dat ik zoveel aan het

bewegen was, dus wie weet is dit tijdelijk zo omdat ik toch een verkeerde

beweging heb gemaakt, ik nieuwe wandelschoenen heb of komt het door

het weer. Er is in ieder geval geen duidelijke oorzaak aan te wijzen

waarom dit nu weer gebeurt.

Het blijkt maar weer dat ik mee moet gaan met mijn lichaam. Niet

krampachtig vasthouden aan gewoontes die ik heb opgebouwd. De

flexibiliteit behouden en blijven luisteren naar mijn lichaam. Maar dat is

vaak makkelijker gezegd dan gedaan, dat is mij wel duidelijk. Het is iets

waar ik altijd tegenaan blijf lopen. En zo is de cirkel weer rond. Toevallig

zag ik een foto van een jaar geleden en dat was na de val van de trap op

ons vakantieadres. Toen werd ik ook op de proef gesteld en nu ook weer ​

even. Het blijft voor mij altijd wel een uitdaging als dat gebeurt, maar ik

weet dat ik er ook wel weer bovenop kom. Het is in dit geval niet “gewoon

doorgaan” maar het is nu even aanpassen. Het belangrijkste is dat ik

dadelijk lekker kan gaan genieten op mijn vakantieadres. Misschien is het

ook wel eens goed om het constante hard werken los te laten en het

allemaal op z’n beloop te laten. Ik denk altijd dat ik nog harder moet gaan

werken om een nog beter resultaat proberen te krijgen. Misschien is het

voor mij wel even tijd om stil te staan en kijken waar ik ben omdat ik uit

het oog verlies wat ik allemaal wél kan en doe.

Na deze blog ga ik helemaal voor het genieten van de vakantie met mijn

gezin. De aankomende 2 woensdagen zal ik geen blog posten. Na mijn

vakantie ga ik weer verder en zal ik jullie vertellen hoe het is geweest en

wat me is opgevallen. Hopelijk gaan jullie ook genieten van een vakantie

en of dit nu thuis is of op een andere bestemming. Zorg goed voor jezelf.

=xxx=

Marieke

Je kan me volgen via mijn website, Facebook en Instagram

.

Website : www.mijn-stempel.com

Facebook:https://www.facebook.com/profile.php?id=61559843793827

Instagram: https://www.instagram.com/mijn_stempel/