74. Loslaten geeft ruimte
- mieppy
- 3 dagen geleden
- 3 minuten om te lezen
Toen ik vanmorgen door het bos wandelde regende het bladeren. Het
waaide best flink en hierdoor kwamen er meer bladeren naar beneden
dwarrelen. Ik was wat vroeger dan anders in het bos aangezien ik mijn
lieve man naar het werk had gebracht. Het schemerde nog en
waarschijnlijk omdat het niet zo’n goed weer was, was het erg stil. Ik ben
niemand tegengekomen tijdens mijn wandeling en dat vind ik heerlijk. Die
bladeren regen zetten me aan het denken. De natuur is aan het loslaten
en zich aan het voorbereiden op de winter. Maar wat zou ik eigenlijk nog
willen loslaten?
In eerste instantie dacht ik dat ik eigenlijk niets meer had wat ik wilde
loslaten. Maar dat lijkt me niet realistisch, er is immers altijd wel wat. En
na een minuut of 10 schoot me toch iets te binnen. Ik zou mijn
bewijsdrang wel los willen laten. En dan niet de bewijsdrang naar anderen
toe maar vooral naar mezelf. Ik zal even uitleggen wat ik hiermee bedoel.
Sinds ik arbeidsongeschikt ben verklaard heb ik de nare gewoonte
ontwikkeld dat ik mezelf moet bewijzen. Het kan natuurlijk ook dat ik dit
van tevoren ook al had, maar er nooit bij stil heb gestaan. Een soort
bewijsdrang die blijkbaar toch wel diepgeworteld zit. Je nuttig willen
voelen in een maatschappij die redelijk prestatie gericht is, is eigenlijk een
logisch gevolg. Heel lang heb ik dan ook het gevoel dat ik niet alles uit
mezelf heb kunnen halen door mijn MS en dat geeft zo nu en dan wel een
onbevredigd gevoel. Ik zou nog zoveel meer willen doen, maar ik loop
steeds tegen hetzelfde aan. En dat is het feit dat ik het gewoon niet red
om extra dingen te doen en dit merk ik op zowel fysiek als mentaal vlak.
Dan worden mijn klachten weer erger en voel ik vaak onrust in mijn hoofd.
Dus ik heb een tijdje geleden al mijn gestelde doelen losgelaten om te
kijken of ik dan verschil zou merken in mijn fysieke en mentale
gezondheid. En het begint me op te vallen dat alles veel stabieler is. Het
gaat beter met mijn knie, de vermoeidheid is beter te handelen en ik merk
dat ik het op de een of andere manier ook mentaal rustiger heb. Alles lijkt
voor mijn gevoel beter te gaan. Maar dit betekent dat ik toch echt mijn
bewijsdrang moet gaan loslaten. Ik heb nu aan den lijve ondervonden dat
me dit niet ten goede komt. Maar waar komt die bewijsdrang dan
vandaan? Er moet toch een reden zijn waarom ik me ten opzichte van
mezelf moet bewijzen. Als ik dan kijk waar bewijsdrang uit voort komt,
snap ik wel dat dit iets is wat ik ontwikkeld heb in mijn jongere jaren. Het
komt vaak voort uit een laag zelfbeeld, faalangst en perfectionisme. Nu is
dat laatste niet zo sterk aanwezig bij mij, maar een laag zelfbeeld en een
vorm van faalangst heb ik wel altijd gehad ja. Ook al is dit de afgelopen
jaren aanzienlijk beter geworden, ik snap wel dat ik dit heb ontwikkeld. Nu
ik dus weet waar dit vandaan komt kan ik het dus langzaamaan loslaten.
Het is dus iets wat bij me hoort maar het dient me niet meer. Ik heb het
niet meer nodig want het helpt me niet om me lichamelijk of geestelijk
beter te voelen. Nu is het niet iets wat je van de een op de andere dag
gewoon even doet. Dit kost tijd. Ik vind het wel een fijn gevoel dat ik het
nu bij mezelf herkend heb. Ik weet waar het vandaan komt en ik weet nu
dat het beter voor me is om niet in te gaan op die gevoelens maar het te
laten overwaaien zoals ze dat zo mooi zeggen. Het feit dat me dit goed
doet is het belangrijkste. Loslaten geeft weer ruimte en energie. Ik leef nu
dag voor dag en geniet vooral van alle leuke momenten. En in
tegenstelling tot heel veel andere tijden, als me nu mensen vragen hoe
het met me gaat kan ik oprecht antwoorden dat het heel goed met me
gaat. En dat is toch echt heel fijn!
=xxx=
Marieke
Je kan me volgen via mijn website, Facebook en Instagram
Website : www.mijn-stempel.com
Instagram: https://www.instagram.com/mijn_stempel/
Opmerkingen