78. Als je merkt dat het werkt
- mieppy
- 5 dagen geleden
- 3 minuten om te lezen
Het is iedere week weer even denken wat ik in mijn blog ga schrijven. Vaak
gebeurt er wel weer wat gedurende de week maar soms heb je van die
weken dat eigenlijk alles wel z’n gangetje gaat zoals ze dat zo mooi
zeggen. De afgelopen tijd is dat wel het geval. Er gebeurde dan wel wat
waar ik over kan schrijven maar over het algemeen loopt alles wel op
rolletjes. Vaak als ik dan ga nadenken tijdens mijn wandeling door het bos
en schiet me wel iets te binnen. Wat ik tijdens mijn ochtendwandeling
vandaag merkte is dat ik het eigenlijk wel goed vind zo.
Wat ik hiermee bedoel is dat ik heel gelukkig ben in het leven wat ik nu
heb. Ik heb geen bucketlist die ik nog uit moet voeren zoals veel mensen
dit hebben. Natuurlijk zijn er nog wel dingen die ik graag wil gaan doen,
maar niet zo uitgesproken als bij de meeste mensen. Ik geniet vooral van
hoe ik nu ben, hoe ik in het leven sta en hoe mijn leven eruitziet. Ik heb
een geweldige man naast me staan, een prachtig gezin. Vrienden die bij
ons passen en doen veel leuke dingen. Wat wil een mens nog meer.
Het gevoel dat alle puzzelstukjes in elkaar vallen is toch wel bijzonder. Het
klopt gewoon. Nu weet ik ook wel dat er nog genoeg hobbels gaan komen
hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar op dit moment voel ik me goed. Ik
kan lekker sporten, bewegen, leuke dingen doen met leuke mensen om
me heen en voel me mentaal sterk. Er zijn zeker wel minder leuke dingen
in mijn leven, maar die wegen op dit moment niet op tegen de goede
dingen. En de dingen komen zoals ze komen.
Als ik teruglees in mijn dagboek heb ik ook echt een hele reis gemaakt.
Het grappige is dat ik mezelf in sommige dingen helemaal niet terug ken.
Ik heb me letterlijk meerdere keren tijdens het lezen afgevraagd “waarom
stond ik er toen zo in”? Ook schrik ik wel van sommige gevoelens die ik
toen had. En dan bedoel ik vooral hoe onzeker en hoe laag mijn zelfbeeld
toen was. Ik was mezelf compleet uit het oog verloren. Gebeurtenissen die
op mijn pad waren gekomen hadden me natuurlijk gevormd. Vanaf jongs
af aan sla je gevoelens op in je brein. Dat weet ik nu ook. Gelukkig heb ik
dat door alles de afgelopen jaren kunnen ombuigen. En ook al was het
hard werken om te komen waar ik nu ben, het is echt de moeite waard
geweest. Ook al weet ik dat er andere tijden komen, toch heb ik het gevoel
dat ik er dan anders mee om kan gaan. Al mijn gevoelens mogen er zijn,
maar ik hoef niet de hele wereld op mijn schouders te dragen. Compassie
met een ander is goed, maar het moet niet zo zijn dat de dingen van een
ander van jou worden. Voor mijn vrienden zal ik altijd klaar staan, luisteren
of helpen doe ik dan met veel liefde maar ik bewaak tegenwoordig ook
mijn eigen grenzen. En waar ik in het verleden heel onzeker was ben ik nu
van mening dat ik er mag zijn. Zoals de meesten inmiddels wel weten ben
ik niet de meest handige persoon, dus dat zal altijd wel een uitdaging voor
me blijven.
Maar voor nu ben ik vooral dankbaar voor het feit dat het werkt. Voor mijn
lieve man die me helpt de passende weg te vinden en me de ruimte geeft
om dit te doen. Hij heeft de aanzet gegeven. Al de aanpassingen die ik de
afgelopen jaren heb gedaan in mijn levensstijl hebben ervoor gezorgd dat
ik nu het leven heb waarvan ik na de diagnose MS dacht dit niet meer te
kunnen leven. Dankbaar voor de mensen om me heen. Je levensstijl
veranderen is moeilijk maar wat is het toch fantastisch als je merkt dat het
werkt.
=xxx=
Marieke
Je kan me volgen via mijn website, Facebook en Instagram
Website : www.mijn-stempel.com
Instagram: https://www.instagram.com/mijn_stempel/
Opmerkingen