top of page
Zoeken

22. Blij met wie ik ben

  • mieppy
  • 25 sep 2024
  • 3 minuten om te lezen

Als je leven op de kop komt te staan door de diagnose van een chronische ziekte gebeurt er zoveel.

Alles verandert in één klap. In de periode daarna zal jij dan ook veranderen qua gedrag en manier van

denken en hoe ik omga met situaties. Als je dan ook nog bereid bent om goed voor jezelf te gaan

zorgen zowel fysiek als mentaal word je de beste versie van jezelf. Ik heb dit pas gedaan na mijn

terugval in 2019. Als ik geweten had wat het me zou brengen, had ik het veel eerder gedaan.


Als ik nu terugkijk op de periode van 2019 tot nu ben ik echt ontzettend veranderd. Ik heb namelijk

vanaf mijn terugval een dagboek bijgehouden. Dit was een tip die ik had gekregen omdat ik over heel

veel dingen die gebeurden maar bleef piekeren. Regelmatig lees ik hierin terug en verbaas me iedere

keer over hoe ver ik inmiddels gekomen ben. Dan ben ik trots!


Ik ben in het verleden (dan heb ik het over eind basisschool en begin voortgezet onderwijsperiode)

vaak gepest. Op de basisschool hadden we een paar pesters in de klas en op het voortgezet onderwijs

ging ik in het begin om met wat meiden die op z’n zachtst gezegd niet aardig tegen mij deden. Om de

haverklap lieten ze me alleen staan. Hier heb ik heel mijn leven toch wel last van gehad. Het scheelde

wel dat ik me in de vakantie van einde basis school en begin voortgezet had voorgenomen dat de

eerste die me uitscheldt voor vuurtoren of zoiets dergelijks, ik de boekentas (jaja... die hadden we

toen allemaal) van de fiets zou trappen. Het heeft zowaar 2 weken geduurd voordat het zover was. Ik

heb het toen ook gedaan en daarna hebben ze me niet meer uitgescholden. Ik kwam op het

voortgezet ook anderen tegen uit een ander dorp en daar heb ik altijd mee opgetrokken.


  Ik was wel mede daardoor heel erg onzeker over mijn uiterlijk en Ik had altijd het gevoel dat ik het

voor iedereen goed moest doen; Het iedereen naar de zin moest maken. Ik durfde niet uit te komen

voor mijn eigen mening. Vanaf de middelbare schoolperiode ging ik altijd meer met jongens/ mannen

om, daar was ik altijd “one of the guys”. Ik vond dat veel makkelijker dan met de meiden/ vrouwen

omgaan, die waren veel gemener.


In de periode dat ik ben gaan werken aan mezelf kwam dit uiteraard ook allemaal weer boven. Alleen

ging ik het ineens anders bekijken. Inzien dat de pubertijd voor iedereen anders verloopt. Je neemt

die ervaring echter wel de rest van je leven mee. Het vormt wie je bent. Nu ben ik in de 40 en was het

tijd dit dan ook maar op te ruimen.


Stap voor stap ben ik hierin gedoken. Alles wat me in de weg zat moest een plaatsje krijgen of zoals ze

dat dan zeggen: ‘opgeruimd worden’. Dan pas merk je hoeveel energie bepaalde gebeurtenissen je

kosten. Onbewust hou je vast aan boosheid, verdriet en angst. Het scheelt echt enorm als dit

verwerkt is. Dan kun je het achter je laten of een plaatsje geven en kost het geen, of in ieder geval

een stuk minder energie.


Inmiddels ben ik echt voor het eerst in mijn leven blij met wie ik ben. Ondanks dat ik MS heb en daar

mee om moet gaan. Heeft het feit dat ik chronisch ziek ben heeft me er wel toe gezet om aan mezelf

te werken, mezelf uit te dagen en beter voor mezelf te zorgen. Ik ben het belang ervan gaan inzien.

Op meerdere vlakken. Het heeft ervoor gezorgd dat ik bewustere keuzes maak en dat ik anders naar

het leven kijk. Dat ik meer compassie heb voor anderen en hun situatie. Het scheelt mij al heel veel

energie dat ik me niet meer druk hoeft te maken om wat anderen van mij vinden. Er zullen namelijk

altijd mensen zijn die een mening over een ander hebben en dat mag. Alleen komt dit tegenwoordig

niet meer aan. Ik ga om met mensen die ik leuk vind om wie ze zijn. Ik heb niet meer het gevoel dat ik

me anders moet voordoen. Ik ben trots op wie ik ben en mensen hoeven mij niet leuk te vinden. Dat

is ook oké.

Zo heb ik ook een flinke zet nodig gehad om met deze blog te beginnen. Ik vond het zo spannend en

had ook het idee dat ik het helemaal niet zou kunnen. Uiteindelijk heb ik de stap toch gezet en ik vind

het echt geweldig om te doen. En als ik dan te horen krijg dat ze het interessant vinden of dat ik het

zo goed kan verwoorden is zo leuk. Inderdaad ik ben veranderd en daar ben ik trots op!



=xxx=

Marieke


Je kan me volgen via mijn website, Facebook en Instagram.





 
 
 

Comments


"Leef je leven zo mooi als je kan!"

© 2035 by Turning Heads. Powered and secured by Wix

bottom of page